- حسن دامغانی (حَ سَ نِ)
پهلوان حسن دامغانی، یازدهمین فرمانروای سربداران که از 761 تا 766 هجری قمری امارت کرد. (حبیب السیر) (تاریخ عصر حافظ ج 1 ص 302) (تاریخ مغول اقبال ص 474). و رجوع به سربداران و پهلوان حسن شود
معنی حسن دامغانی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(حُ سَ نِ)
لغت نامه دهخدا
ابن محمد بن ابراهیم مکنی به ابوعبدالله و در 478 هجری قمری 1085/ میلادی درگذشته است. او راست: ’الزوائد و النظائر’ و جز آن. (معجم المؤلفین از کشف الظنون) (ایضاح المکنون) (هدیه العارفین ج 1 ص 310). وی مدتی قاضی بغداد بوده و ابن جزله نزد وی کار میکرد. (ذریعه ج 11 ص 273 و ج 12 ص 257)
(پَ لَ حَ سَ نِ)
لغت نامه دهخدا
نام پادشاه یازدهم از خاندان سربداران است (762- 766 هجری قمری). و این خاندان یکی از خاندانهایی است که پس از انقراض سلالۀ چنگیزیان در ایران ظهور کرده اند. این مرد پس از وفات پهلوان حیدر سبب جلوس خواجه لطف اﷲ شد، و بعدها بسال 762 هجری قمری وی را بقتل رسانید و خود بتخت نشست و آنگاه بمحاصرۀ استرآباد پرداخت. در خلال این احوال خواجه علی مؤید، سبزوار پایتخت او را ضبط کرد و یکی از نزدیکان و ملازمان پهلوان سر او را بریده و نزد خواجه علی برد. (قاموس الاعلام ترکی). نیز رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 365 ببعد و تاریخ مغول تألیف اقبال ص 475 ببعد شود